Jeden oddech i jedno bicie serca..

Nigdy właściwie nie zastanawiamy się na tym jak kruche jest nasze życie, aż do momentu kiedy stoimy nad przepaścią. W tej właśnie chwili uświadamiamy sobie to jak niewiele trzeba, aby je stracić. Czasami wystarczy tylko jeden jedyny krok.. i już po wszystkim. Tak niewiele dzieli nas od stracenia. Żyjemy  z dnia na dzień nie myśląc o tym, że czasu nie mamy tak wiele jak nam się wydaje, że nasze życie może jest krótsze, niż sobie zaplanowaliśmy. Dlatego uważam, że nie ma błędów których nie da się naprawić, sytuacji której nie można cofnąć, historii której nie można zmienić. Podstawą jest chęć i wiara, a jesteś w stanie zrobić wszystko. Przekonasz się w ten sposób, czy błędy które popełniłeś są tak naprawdę nieodwracalne. Życie jest tak kruche, chwile- tak ulotne.. Myśląc o tym widzę niebo, niebo niezbyt błękitne.. gdzieś tam w górze promyki przebijającego się słońca, które nie może podołać. I stado pięknych czarnych ptaków. Widzę, że odlatują. Nie wiem dokąd, nie wiem gdzie..Zdaje się, że się uśmiechają, ale mimo wszystko.. i tak nic, ani nikt ich nie powstrzyma. Lecą, a piękny obraz zapada mi w pamięci na długi, długi czas. Starałam się je złapać, choćby na chwilę, nie udało mi się. Natomiast my łapmy te piękne chwile, nie dajmy im się ulotnić.. Każdego dnia wstajemy z łóżka, to młodość daje nam tą siłę. Myślimy, że jesteśmy niezniszczalni, zapominamy, że życie nie trwa wiecznie..Zachowujemy się wszyscy jakbyśmy byli nieśmiertelni. Wystarczy jeden ruch w złą stronę, a życie spada jak domino.. Nasze życie kruche jest jak szkło. Trwa tyle, co jeden oddech i jedno serca bicie..