KINGA STANCZEWSKA

Ile ma­my nap­rawdę pięknych wspom­nień? Tych na­jis­totniej­szych, które nas ok­reślają i po­magają nam być tym, kim jesteśmy? Jedno, dwa, trzy? A może więcej? Wspomnienia, to najpiękniejsza rzecz jaka mogła nas w życiu spotkać. To my sami decydujemy o tym, które z nich przytulimy mocniej do siebie. Wracamy do nich, gdy dzieję się źle, wspominamy chwile piękne, gdy tylko mamy na to ochotę. Uśmiecham się do siebie, uśmiecham się naprawdę szczerze, gdy przypominam sobie o tym co było, kiedy cały czas o tym pamiętam. O niektórych wydarzeniach po prostu nie można zapomnieć i dobrze, bo jeszcze nie raz ogrzeją nasze serce. Jeszcze nie raz sprawią nam ogromną radość i jeszcze nie raz pomogą nam wstać. Będą lekiem na całe otaczające nas zło.

Obiecuję! Wspomnienia są tylko dla nas, nikt ich nam nie odbierze..Radość poprzedzająca je zazwyczaj jest krótka, ale wspomnienie pozostaje  na całe życie. Najważniejsze jest to, aby je dobrze zachować, wcisnąć gdzieś głęboko w serce.. jak i w oczy, piękny obraz, zapamiętać.  Dob­ro i zło na­leży pa­miętać wie­cznie. Dob­ro, po­nieważ wspom­nienie, że kiedyś nam je wyświad­czo­no, uszlachet­nia nas. Zło, po­nieważ od chwi­li, w której je nam wyrządzo­no,
spoczy­wa na nas obo­wiązek odpłacenia za nie dobrem. ♥