KINGA STANCZEWSKA

Czekasz na tą jedną chwile, serce jak szalone bije... Okres wyczekiwania jest najpiękniejszy, to właśnie on nacechowany jest wszystkim co najlepsze. To w nim skrywa się całe sedno. To właśnie wtedy nabierasz tej wewnętrznej siły, bo wiesz, że to właśnie się zbliża. Nie ważne ile musisz czekać, wiesz, że masz na co. Wstajesz rano, ledwo otwierasz oczy. Szczerze? Najchętniej zostałabym w łóżku już na zawsze.  I w pewnej chwili zaczynasz odczuwać coś rodzaju: motylki w brzuchu, pierwsza miłość... Momentalnie zbieram się w sobie, wstaję jak najszybciej potrafię, bo wiem, że w każdej chwili mogłabym jeszcze ulec pokusie ciepłej kołdry. Zakładam skarpety, najcieplejsze jakie zdołałam wyciągnąć z szafy. Staję na nogi, już wiem że teraz nic mnie nie powstrzyma. Znowu wracam myślami do tego co ma się już niebawem zdarzyć. Nie mogę przestać myśleć, moja głowa. Od pewnego czasu nie robi nic innego. Na jej miejscu już dawno poddałabym się. A jednak, walczy jak szalona. Walczy, aż do końca. Walczy, bo kocha.  A w jednej minucie okazuje się, że to co miało być tak piękne okazało się czymś do czego teraz trudno wracać. Trudno, ale myślę dalej. Nie ważne. Wykonuje codzienne czynności, studiuję, uczę się, piszę. Bez słuchawek nie wychodzę z domu. Słyszę piosenkę, przypomina mi Ciebie. Patrzę w okno, gdzieś daleko na niebie rysuje się Twój cień. Telefon, ostatnie połączenia. Tak bardzo boli. Ta myśl, że mogło być tak pięknie, a nie było. A co jeżeli więcej się nie spotkamy? A my nawet... nawet nie zdołałyśmy się pożegnać.