Nasza mała WIELKA♥ historia..

Druga liceum, taka dorosła. Tyle perspektyw przed sobą. Tyle niespełnionych jeszcze marzeń. 

Jak się poznałyśmy? W najmniej przewidywalnym momencie. Bo zazwyczaj Ci, których poznajemy przypadkiem pozostają w naszym sercu na całe życie. W tej chwili nie wyobrażam sobie życia bez mojej przyjaciółki, wtedy jeszcze nie wiedziałam, że będziemy ze sobą aż tak blisko, że będziemy rozumiały się bez słów, że nie wytrzymamy dnia bez rozmowy, dwóch bez spotkania. Dlaczego? Bo nic nie dzieje się bez przyczyny, więc i to miało swój mały, albo większy powód. Co Nas połączyło? Myślę, że to przede wszystkim wspólna pasja, ale nie tylko. To chyba jeden z głównych przyczyn. Ale pozostaje jeszcze jedna ta NAJWAŻNIEJSZA. Bez której dzisiaj by nas tutaj nie było. Dla takich chwil, jak tamta warto żyć.Dla tych prawie trzech lat- warto żyć! Ostatnie kilka lat minęło jak parę sekund. Od samego początku pokazałyśmy, że jesteśmy niezniszczalne, pomimo tylu przeszkód.. Wciąż mamy siebie, a to wielki skarb. Każda z nas może liczyć na wsparcie tej drugiej..ZAWSZE! WSZĘDZIE! Jesteśmy jak skała, jak słońce i jego promienie jak dzień i noc, zawsze razem. Papużki nierozłączki mówili.. i mieli rację. Nierozłączki. Dokładnie. Nie inaczej. Nie wiem, czy powinnam pisać o przyjaźni, bo przecież jesteś moją siostrą. Młodszą, kochaną, najwspanialszą i niepowtarzalną. Jedyną w swoim rodzaju. A to o wiele wiele więcej. Rodzina, którą sama sobie wybrałam. Przecież to się nie zdarza, taka przyjaźń się nie zdarza? A jednak. Jesteśmy najlepszym powodem na to, że warto. Że przyjaźń to nie tylko puste słowo, że jeszcze istnieją ludzie na których zawsze można liczyć, bez względu na wszystko.. I trze­ba być wiel­kim przy­jacielem i moc­nym przy­jacielem, żeby przyjść i prze­sie­dzieć z kimś całe po­połud­nie tyl­ko po to, żeby nie czuł się sa­mot­ny. Odłożyć swo­je ważne spra­wy i całe po­połud­nie poświęcić na trzy­manie ko­goś za rękę!!! ♥♥♥